- Baru-baru ini saya dikunjungi oleh seorang tetamu yang baharu sebulan menerima status kerakyatan Malaysia dan melepaskan kewarganegaraan Singapura sebaik beliau bersara daripada perkhidmatan awam negara itu walaupun anaknya terus kekal menjadi rakyat Singapura.
- Beliau merafakkan kesyukuran yang tidak terhingga diterima menjadi rakyat Malaysia selepas lebih 50 tahun menjadi rakyat Singapura dan mencurah bakti sebagai seorang pendidik di negara pulau itu. Secara sinis dan sebagai manifestasi kesetiaannya kepada negara baharunya, beliau memaklumkan kepada saya bahawa beliau kini menyokong pasukan Harimau Muda berbanding Young Lions dalam Sukan SEA yang lalu.
- "Suara yang berkaitan dengan hak orang Melayu akan terus saja dilabelkan sebagai perkauman sempit, manakala yang berkaitan dengan hak kaum lain akan disifatkan sebagai hak asasi manusia”
- Selain mengagumi kemakmuran yang ada dalam negara kita ini, beliau amat berbangga dengan pencapaian negara kita, tetapi melahirkan kebimbangan jika orang Melayu Malaysia terus duduk dalam zon selesa dan hanya mampu menjadi penonton dalam kepesatan pembangunan negara.
- Kebimbangan yang disuarakan oleh seorang yang pernah menjadi rakyat Singapura terhadap masa depan orang Melayu Malaysia ini sangat berasas dan tidak mustahil nasib Melayu Singapura yang semakin terpinggir akan turut berlaku kepada orang Melayu di negara kita.
- Kedudukan agama Islam dipersoal. Sejak kebelakangan ini, orang Melayu dan umat Islam kelihatan agak lemas menangani asakan tanpa henti daripada pelbagai disiplin kehidupan. Kelihatan kedudukan agama Islam sebagai Agama Persekutuan sudah mula dipersoalkan mereka yang menuntut kesamarataan agama.
- Saki-baki hak keistimewaan orang Melayu yang tinggal pula mahu digantikan dengan hak kesamarataan atas alasan keadilan, begitu juga dalam soal pembinaan rumah ibadat. Malah, kalimah Allah yang digunakan secara eksklusif oleh orang Islam di negara ini pun hendak digunakan oleh agama lain.
- Senario seumpama ini jelas menekan orang Melayu. Suara yang berkaitan dengan hak orang Melayu akan terus saja dilabelkan sebagai perkauman sempit, manakala yang berkaitan dengan hak kaum lain akan disifatkan sebagai hak asasi manusia.
- Terkadang menjadi suatu yang dianggap berdosa hinggakan seseorang boleh kehilangan pangkat dan jawatannya hanya kerana mengingatkan khalayaknya akan sejarah penubuhan negara ini.
- Sedangkan kita tahu sementara orang Melayu terus mendapat nikmat dalam bumi ini, kaum lain pun turut sama menuai hasil tanpa perlu berasa takut atau dianaktirikan. Tentu saja kita boleh meneliti statistik penganugerahan status warga negara yang dikeluarkan oleh Jabatan Pendaftaran Negara sejak merdeka yang jelas menunjukkan betapa ramai kaum bukan Melayu menikmati anugerah ini.
- Melayu kian hilang jati diri. Tahun demi tahun, orang Melayu kian hilang jati diri yang menjadi asas keutuhan sesuatu kaum. Tentunya orang Melayu tidak boleh hanya menyalahkan orang lain semata-mata. Orang Melayu perlu segera dikejutkan dan keluar dari zon selesa di tanah air sendiri. Satu masalah lazim yang ada bagi penduduk asal sesebuah negara adalah kegagalan mereka untuk keluar daripada kepompong keselesaan hingga mengakibatkan mereka menjadi lemah.
- Apabila kita meneliti satu demi satu peruntukan di dalam Perlembagaan Persekutuan, kita akan dapati bahawa tidak ada satu pun dalam peruntukan tersebut merujuk kepada terma Ketuanan Melayu. Apa yang dimaktubkan adalah hak keistimewaan orang Melayu. Sedikit hak keistimewaan yang ada ini sebenarnya sudah mencukupi untuk menjadi pemangkin kepada kebangkitan sebuah bangsa Melayu yang hebat.
- Sebaliknya, hak keistimewaan ini tidak boleh lagi menjadi gula-gula bagi memapah bangsa Melayu kerana perlindungan melalui penguatkuasaan perundangan tidak akan selamanya boleh menjadikan bangsa Melayu menjadi bangsa yang kuat. Malah, ia boleh mengakibatkan orang Melayu dilihat sebagai kaum majoriti dengan suara minoriti.
- Dalam banyak keadaan, penguasaan ekonomi dan kuasa wang boleh saja meruntuhkan tembok dan pagar yang dibina bagi melindungi orang Melayu apatah lagi kita hidup dalam zaman yang mana kuasa wang diletakkan sebagai keutamaan paling tinggi dalam kehidupan kita.
- Tetamu itu seterusnya mengingatkan saya bahawa mungkin ramai yang tidak menyedari bahawa Perkara 152 dalam Perlembagaan Republik Singapura menyatakan bahawa hak istimewa orang Melayu yang dirujuk oleh Perlembagaan itu sebagai ‘penduduk asal negara Singapura’ hendaklah dijamin oleh pemerintah negara republik itu.
- Pemerintah Singapura mempunyai tanggungjawab undang-undang untuk memastikan bahawa orang Melayu sebagai penduduk asal Singapura dapat mempertahan dan meningkatkan kedudukan politik, ekonomi, pelajaran, agama Islam dan sosio budaya kaum Melayu. Sambil mengakui bahawa ia mungkin tidaklah begitu ketara, namun orang Melayu Singapura sehingga kini masih mendapat keistimewaan dalam hal bayaran pelajaran dan beberapa keistimewaan lain.
- Melayu kena berusaha untuk bersaing. Sama ada orang Melayu Singapura benar-benar mendapat keistimewaan itu bukanlah persoalan utama, tetapi apa yang penting adalah melalui Perlembagaan itu, sebuah negara yang diperintah oleh pemerintah majoriti kaum Tionghua masih mengiktiraf orang Melayu sebagai penduduk asal negara berkenaan. Untuk itu, dokumen perundangan tertinggi negara itu memperuntukkan bahawa keistimewaan kepada penduduk asal hendaklah dikekalkan.
- Bagaimanapun, masa depan orang Melayu Singapura sama juga dengan orang Melayu di Malaysia, bukan lagi ditentukan oleh perlindungan Perlembagaan, tetapi lebih utama adalah cara bagaimana mereka mampu bersaing menjadi individu yang cemerlang dengan bangsa lain.
- Segmentasi bangsa masih diperlukan dalam negara kita bagi menentukan status maju mundurnya ekonomi, sosial dan pendidikan warga negaranya. Semua orang yang menerima hidayah Allah boleh memeluk agama Islam, tetapi tidak ada orang yang boleh menjadi Melayu atau Cina atau kaum apa sekalipun. Kita memang ditakdirkan untuk lahir sebagai seorang Melayu.
- Pengakuan sesuatu bangsa itu sepatutnya tidaklah menjadi halangan untuk kita saling mengenali dan berbaik-baik sesama kaum. Tidak dapat dinafikan bahawa sebagai sebuah negara merdeka, kerajaan perlu mengambil berat agenda pembangunan semua kaum yang ada dalam negara kita.
- Pada masa sama, potensi yang ada pada setiap warga negara perlu terus diasah tanpa membezakan warna kulit bagi memastikan potensi yang ada dapat membantu menaikkan martabat negara kita. Begitupun, ini bukan pula bermakna bahawa peruntukan yang menjadi teras dalam Perlembagaan Persekutuan tidak lagi penting.
- Masalahnya, ialah apabila ada segelintir rakyat yang menjuarai hak sama rata dengan semua kaum sedangkan peruntukan yang khusus berkaitan Melayu dan status Agama Islam seolah-olah dikesampingkan pula. Masanya sudah tiba untuk kita lebih menitikberatkan pemahaman setiap warga negara akan teras pembinaan negara ini.
- 2013 melabuhkan tirainya, 2014 menjelma dengan harapan orang Melayu akan bangkit daripada kealpaan lalu bingkas memperkukuhkan penyatuan dalam talian agama Islam tanpa mengira fahaman politik bagi menjadi tiang seri negara ini. – Oleh: Ikbal Salam
No comments:
Post a Comment